Η αγάπη δεν πονάει. Το ξύλο δεν βγήκε από τον παράδεισο.

 

Για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, θέλω να μιλήσω πρώτα σε σένα που ίσως νιώθεις εγκλωβισμένη, σε σένα που μπορεί να αναρωτιέσαι αν αυτό που ζεις είναι αγάπη. Θέλω να σου πω κάτι απλό αλλά ουσιώδες: η αγάπη δεν είναι βία.

 

Πόσες φορές έχεις ακούσει τη φράση «το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο»; Είναι ένα δηλητηριώδες κατάλοιπο της κουλτούρας μας που κάνει τη βία να μοιάζει φυσιολογική, ανεκτή και… χαρούμενα vintage. Όμως, το ξύλο δεν βγήκε από κανέναν παράδεισο· βγήκε από την ανάγκη κάποιων να κυριαρχήσουν, να επιβληθούν, να εξουσιάσουν. Και καμία μορφή αγάπης δεν περιέχει φόβο, εξευτελισμό ή πόνο.

 

Η βία μπορεί να φορά πολλά προσωπεία: σωματική, λεκτική, ψυχολογική, οικονομική. Μπορεί να είναι οι φωνές, τα χτυπήματα, η απομόνωση, η διαρκής υποτίμηση, ο έλεγχος. Και ξέρω, ίσως νιώθεις ότι δεν υπάρχει διέξοδος. Ίσως σκέφτεσαι πως θα είναι χειρότερα αν φύγεις. Όμως να θυμάσαι: έχεις αξία. Έχεις δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία, στην αγάπη που δεν πληγώνει.

 

Θέλω επίσης να πω κάτι σε εκείνους που κρίνουν εύκολα. Σε εκείνους που κοιτάζουν γυναίκες που μένουν με τον κακοποιητή τους και αναρωτιούνται: «Μα γιατί δεν φεύγει;». Είναι εύκολο να μιλάς από απόσταση. Είναι εύκολο να πιστεύεις ότι η λύση είναι απλή. Όμως, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη.

 

Η βία δεν είναι μόνο οι πληγές στο σώμα· είναι το αόρατο δίχτυ που σε πνίγει. Είναι ο φόβος για το αύριο, η εξάρτηση, η ενοχή, η ψυχολογική φθορά που σ’ έχει πείσει ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις μόνη. Είναι η κοινωνία που συχνά σιωπά ή δικαιολογεί τον θύτη, που δείχνει με το δάχτυλο εσένα αντί για εκείνον. Είναι ότι τα πράγματα δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Ο κακοποιητής δεν έχει την εικόνα του τέρατος που τρομάζεις, είναι κάποιος που έχεις αγαπήσει και τις περισσότερες φορές είναι σπίτι σου. Σε χειραγωγεί και σε εξουσιάζει.

 

Μια γυναίκα που μένει δεν είναι αδύναμη. Είναι παγιδευμένη. Χρειάζεται στήριξη, όχι επικρίσεις. Χρειάζεται ένα δίκτυ προστασίας, έναν χώρο να νιώσει ασφαλής. Όταν η βία προβάλλεται ή υπονοείται συχνά ως συνώνυμο της αγάπης από τις ταινίες του Χόλιγουντ έως τις αστείες ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες, σκέψου. Είναι τόσο παράλογο να συγχέεται η αγάπη με τη βία;

 

Ούτε όμως και η κακοποίηση είναι προϊόν αγάπης ή ερωτικής επιθυμίας. Είναι ξεκάθαρα προϊόν της επιθυμίας για εξουσία και επιβολή σε κάποι@ που δεν υποτάσσεται.

 

Αν βιώνεις βία, θέλω να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι και οργανισμοί που μπορούν να σε στηρίξουν. Δεν είσαι μόνη. Η δύναμη που νομίζεις ότι σου λείπει είναι ήδη μέσα σου. Κάθε βήμα, κάθε λέξη, κάθε απόφαση είναι ένα βήμα πιο κοντά σε μια ζωή που σου αξίζει.

Αν έχεις φύγει μία φορά και επέστρεψες, μην σε κατηγορείς. Να ενθαρρυνθείς που τα κατάφερες μία φορά και να το ξανακάνεις.

Επικοινώνησε στο 15900 και ζήτα στήριξη.

Previous
Previous

Χριστούγεννα από σένα… για σένα

Next
Next

Η ιεροτελεστία του μανικιούρ