Δημοσιογράφος: «αρσενικό» επάγγελμα που κάνουν και γυναίκες

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Εξάλειψης κατά της Βίας των Γυναικών, η UNESCO και συγκεκριμένα ο τομέας της που αφορά στην Ελευθερία της Έκφρασης και της Ασφάλειας των Δημοσιογράφων, επέλεξε το άρθρο της Ανθής Παζιάνου, στο πλαίσιο διεθνούς καμπάνιας για την ασφάλεια των γυναικών δημοσιογράφων της UNESCO.

Στα ελληνικά, η λέξη «δημοσιογράφος» παραμένει αρσενικού γένους, παρά τις γλωσσικές αλλαγές που έφεραν οι γυναίκες σε πολλά επαγγέλματα (σ.σ. πρυτάνισσα, βουλεύτρια). Οι διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι εμφανείς σε μισθούς, προαγωγές και ηγετικές θέσεις. Στην κρίση των ΜΜΕ από το 2010, χιλιάδες δημοσιογράφοι έχασαν τη δουλειά τους, με τις γυναίκες να βιώνουν πιο έντονα την επισφάλεια και τη χαμηλή αμοιβή.

Σε μια δουλειά που απαιτεί «σκληρότητα» και «αποφασιστικότητα», η εγκυμοσύνη, η μητρότητα και η φυσιολογία μας αντιμετωπίζονται ως «εμπόδια». Ακόμα κι όταν επιτυγχάνουμε, το έργο μας συχνά αποτιμάται με βάση στερεότυπα, ενώ τα δημοσιογραφικά μας κείμενα χαρακτηρίζονται «συναισθηματικά» ή «χαλαρά».

Όταν όμως αγγίζουμε ευαίσθητα ζητήματα, όπως τις προσφυγικές ροές ή τη δράση ακραίων ομάδων, η κατάσταση γίνεται αρκετές φορές… επικίνδυνη. Ως γυναίκα δημοσιογράφος στη Λέσβο, έχω δεχτεί επιθέσεις, τόσο φυσικές όσο και διαδικτυακές. Τα περιστατικά αυτά συνοδεύονται από σεξιστικά σχόλια που στόχο έχουν να μας εκφοβίσουν και να φιμώσουν τη φωνή μας.

Δεν σταματάμε, όμως. Συνεχίζουμε να δημοσιοποιούμε κάθε επίθεση και μέσα από τις Ενώσεις μας και να αγωνιζόμαστε για ίση μεταχείριση. Ο σεξισμός, άρρηκτα συνδεδεμένος με τη ρητορική του φασισμού, δεν πρέπει να έχει θέση στην κοινωνία μας. Χρειαζόμαστε ένα πλαίσιο προστασίας που να διασφαλίζει ότι οι γυναίκες δημοσιογράφοι θα εργαζόμαστε με ασφάλεια.

Γιατί η φωνή μας έχει δύναμη. Και δεν θα σιωπήσει.